Jestem zmęczona Warszawą.
Jestem zmęczona poranną bieganiną na tramwaj,
przepychającymi się ludźmi w metrze,
niecierpliwym oczekiwaniem na zmianę świateł na pasach.

Jestem zmęczona bezsennością,
projektami kumulującymi się z dnia na dzień,
zapchaną skrzynką mailową.

W imię czego tak pędzimy?
Ile w tym świadomości,
a ile zwierzęcego instynktu?

Każdego dnia szukam tego stanu,
stanu wyższej świadomości,
stanu kumulacji myśli
pochodzących ze strefy, przed którą uciekamy
w pędzie na metro.

Próbowała wrócić do momentu gdy jej ciało zamarło. Wielokrotnie cofała się w czasie, szukając odpowiedzi. Czekając, aż jej zmysły ożyją na nowo.


Photo: weheartit.com

te digo que vida no tengo y es por tu culpa

te dejo para siempre vida mia no te olvides
que soy hombre que existe para ti

Was it even real?

How many days have I lost?
How can I get back to the place where i started?
I am outside the house trying to find my way in,
But it's locked (...) and I've lost the key. (...)
And if I dare to go inside I wonder will I ever be able to find my way out?
If I could go back to the beginning, I could start it over again.
I could go line by line. (...)
I could try to make it...better.

Proof 2005

nie pragnę

osiągam cudowny
a jakże przytłaczający odpowiedzialnością
błogostan

pustostan

halucynogennym fałszem otulony

You got the mind like a child, girl,
You got to fight like a woman.
Well, I think you're so wild, girl,
Like the sun in the morning.

O iluzjo zakłamana,
O diable, co śmiejesz się z wrażliwej duszy.
O uczucie niepokonane,
O wyznanie niespisane.

(...)

Czyż to przekleństwo,
czy błogosławieństwo?

O kacie, co drwisz z mego losu,
spuść zapadnię,
bądź rozluźnij więzy.

Bym mogła odetchnąć na wieki.

Muszę coś zrobić z włosami

Muszę coś zrobić z włosami
muszę coś zrobić z oczami
bo tak mi jakoś ciemno
chociaż tak mocno czekamy
czy my się kiedyś spotkamy
ja z tobą, a ty ze mną.
Czarna woda między nami i sokole oczy
czyśmy sobie winni sami
czy świat nas zaskoczył.

Muszę coś zrobić z listami,
muszę coś zrobić z myślami
bo tak mi jakoś ciemno
chociaż tak mocno czekamy
czy my się kiedy spotkamy
ja z tobą, a ty ze mną.
Żywy ogień między nami
wielki pożar ziemi
czyśmy sobie winni sami
czyśmy wymyśleni?

Muszę coś zrobić z rankami
muszę coś zrobić z nocami
bo tak mi jakoś ciemno
chociaż tak mocno czekamy
czy my się kiedy spotkamy
ja z tobą, a ty ze mną?
Kłamstwa w nas jest coraz więcej
rzadkośmy weseli
czy nam kto zawiązał ręce
czyśmy nie dość chcieli?

Agnieszka Osiecka

With every goodbye you learn.

So you planned your garden and decorate your own soul instead of waiting for someone to bring you flowers.

I've lost a tiny part of myself
In a small walk.
I've lost a tiny part of myself
In a cafe drinking red wine.
(...)
How is it possible
To change someone's life
so much that one's
considered to be so mature
being so young at once?

How is it possible
to feel so much
after giving so little?
(...)

oczyszczanie

- Tatusiu, dlaczego ta Pani tak dużo pisze?
- Nie wiem skarbie, pewnie się uczy.
Na szczycie gór, pośród uśmiechniętych i zrelaksowanych narciarzy, w pełni słońca, gdy jesteś sam ze sobą, z dala od codziennego zgiełku, gdy zostajesz z własnymi myślami i nie chcesz od nich uciekać. Zmierzasz się z nimi w nadziei na znalezienie odpowiedzi na pytania, które w normalnych warunkach nie docierają do Twojej świadomości, gdzieś głęboko ukryte, ujawniające się w snach.

Uwielbiam ten błogi stan równowagi mojej duszy, gdy rozmyślam, oczyszczam umysł, a jednocześnie widzę więcej. Kocham dumać. Na szczycie gór. Tęsknię.

Nie-zwykła historia,
pełna niedopowiedzianych gestów,
czyni życie nie-zwyczajnym,
umożliwia tworzenie wyjątkowego,
własnego świata,

nigdy nie zostaje wyparta z myśli.

ćś

To nie był szept.
Ani krzyk.

Nieśmiały, niesłyszalny
głos mojego serca.
Pełen lęku i niepewności.

Paradoksalnie
Rewolucyjny.


Za słaby.